Tekrardoğuşa Hazırlık ve Hayat Planı

Hans Tendam*

Araştırmalarımızda klasik regresyon yaklaşımından farklı olarak hayatlar arasında geçen sürenin birkaç asır değil, birkaç yıl ya da birkaç on yıl olduğunu bulduk. Bazı varlıklar hayatlar arasındaki süreçte enkarne olması kaçınılmaz hale gelinceye kadar bekliyor. Bazıları, herkes enkarne mi oluyor, tamam, ben de olayım diyor. Bazıları da enkarne olmaya güvenli bir seyahat firması tarafından organize edilmiş bir seyahat gibi bakıyor. Rehberleri adeta nasıl bir seyahat istiyorsun? Bu senin için güzel olabilir, burada makul bir şey var şeklinde seçenekler gösteriyor ama seçeneklerden hangilerini alacağını enkarne olacak varlık seçiyor. Ancak bazı varlıkların enkarne olması için ikna edilmesi gerekiyor. Bazıları çok heyecanlı oluyor. Bazıları çok detaylı plan yapıyor ama birçok hayat planı kabataslak bir müsvedde gibidir. Yani şu gün şurada bunu yapacağım gibi detaylar yoktur. Varlık bir sonraki hayatını planlıyorsa hangi karmayı ve hangi darmayı alacağı konusunda da bir seçim yapabilir.

Birçok insan hayat planını yaparken hayatındaki en önemli karşılaşmaları planlıyor. Bununla ilgili çok romantik hikayeler anlatabilirim. İpuçları diye bir prosedür var. Hayatta karşılaşacağınız kişilere birtakım ipuçları veriyorsunuz. Mesela kız plan yaparken hayatta karşılaşacağı erkeğe diyor ki ‘beni fark ettiğinde saçlarımla oynuyor olacağım’. O da diyor ki ‘saçıyla oynayan bir kız gördüğümde aşık olacağım’.

Ya da kız diyor ki ‘beni gördüğünde üzerimde mavi bir elbise olacak’. Bu kız doğup büyüdü ve varsayalım ki bir partiye gidecek, tam evden çıkacakken elbisesine bir şeyler dökülüyor. Şimdi ben ne giyeceğim diye üzülüyor, telaşa kapılıyor. Annesi veya yanında olan birisi diyor ki ‘kız kardeşinin mavi elbisesini giy’. ‘Mavi mi nefret ederim’ diyebilir ancak o gün oraya gittiğinde mavi elbiseyi giymesi gerektiği için yine de o mavi elbiseyi giyer ve karşılaşma gerçekleşir. Erkek mavi elbiseyi yani ipucunu görür görmez bilinçdışı düzlemde bu sözleşmeyi hatırlar. Dolayısıyla birçok insan planlarını bilerek paylaşıyor ve bir dahaki sefere randevulaşmayı ayarlıyor. Planlayanlardan yüzde altmışı tek bir rehberden değil de birden fazla rehberden, hatta bir rehber grubundan tavsiye alıyor.

Peş peşe yaşanan hayatlarda cinsiyet değişimleri bulduk ama bu, düzenli bir cinsiyet değişikliği değil. Bazı klasik ekoller diyor ki bir kadın bir erkek olarak doğarız. Bizim bulgularımıza göre ise mesela 7 kere bir cinsiyette,  7 kere de diğer cinsiyette doğulabiliyor. Bulduğum tek kural, bir varlık sonsuza kadar aynı cinsiyette reenkarne olmaya devam edemez.  Bunu erteleyebilir ama bundan kaçınamaz. Çalışmalarımızda gördüğümüz şu: Genelde erkekler kadın hayatlarını hatırlamakta daha çok problem yaşıyorlar ama kadınlar için erkek hayatlarını hatırlamak bir şekilde daha kolay. Bunun için de değişik açıklamalar var.

Tekrar Doğuşa Hazırlık!

Şimdi Helen Wambach’ın tekrar doğmadan önceye ait ulaştığı bazı bulgulara göz atalım.

%8’i hiçbir şey hissetmedi, tekrar doğacağını fark etti ama hiçbir reaksiyon, hiç bir işe dahil olma yoktu.

%11’i dirençliydi, korkuyordu, aman tanrım yine mi bedene gireceğim, bütün bu acıları, cefa ve kısıtlılıkları istemiyorum diyorlardı.

%56’sı istiyorlar ama tereddüt ediyorlardı. Tamam, evet biliyorum bu iyi bir şey ama biraz daha beklesem mi? Diyorlardı.

%73’ü sadece planlıyordu.

%3’ü de plan yapmak için çok acele ediyor, planlamayı ve tavsiyeleri bile beklemiyor, duygusal karar veriyordu.

%20’si geri dönmeye mecbur hissediyordu.

Yüzde 80’i tamam ama belki biraz geciktirebiliriz diyorlardı.

Hayat Amacı!

Şimdi de hayat amacı ile ilgili bulgulardan bazılarına göz atalım.

 -Annemle ilgili yapılması gereken birçok şey var.

 -Aslında acil bir karmam yoktu ne yapacağım konusunda özgürüm.

-Bir önceki hayattan kalan eksiklikleri tamamlamam, bitirmem lazım.

-Zayıflığı ve aşırıya kaçmayı deneyimlemek ve bunları aşmak istiyorum.

-Ben geri gelmek istiyorum çünkü çok genç öldüm.

-Anne ve babamın bana ihtiyacı vardı, çünkü on sekiz yaşındaki kızlarını kaybettiler.

-Tekrar geri gidip bir şeyleri hissetmek ve onlara dokunmak istiyorum.

Bazı insanlar bir şeyleri görmek, koklamak, dokunmak hissetmek için, özellikle de dokunmak için geliyorlar. Bu şuna benziyor: diyelim ki bir haftalığına spritüel bir merkeze gittiniz. Atmosfer ve müzik muhteşem ama bir hafta sonra sıkıldınız ve artık başka bir müzik dinlemek istiyorsunuz. İşte o zaman enkarne olma zamanı gelmiş oluyor. Her neyse hayat her seferinde bir maceradır.

Zor İlişkiler!

Birlikte enkarne olan ruhlar arasında çok komplike karmik ilişkiler de olabiliyor. Bu tür ilişkiler genellikle çok acı vericidir. İki kardeş, karı koca ya da aile üyeleri arasında çok zorlayıcı ilişkiler yaşanabilir. İlişkilerde birçok zorluklar olabilir ama bu birkaç hayat devam ederse durum daha da feci hale gelir. En komplike ilişkilerin hangi ruhlar arasında olduğunu biliyor musunuz? Buraya beraber reenkarne olmaya başlayan ruhlar arasında.

Diyelim ki burada aynı geçmişten gelen, birlikte plan yapan iki ruh var. Dünyada ilerlemeye, gelişmeye başladılar. Varsayalım ki bir noktada biri diğerinden daha hızlı gelişmeye başladı ve diğerine de yardım etmeye çalışıyor ancak öteki bu yardımı almıyor, adeta gelişmeye direniyor. Gerçekliği ve yaşamı kavrayışları farklılaştıkça birbirleri için çekilmez hale gelebiliyorlar. İşte o zaman o iki insan arasında çok ciddi problemler başlıyor. Daha derin bir seviyede ve bir noktada artık birbirlerinden bıkıyorlar. Fakat plandan dolayı aralarında o kadar kuvvetli bir bağ oluyor ki gelişimi hızlı olan hemencecik diğerini de bırakıp gidemiyor, yalnız bırakmak istemiyor. Taraflardan biri ise üstüne düşeni yerine getirmiyor. Bu durumda yapılan veya yapılacak olan en iyi şey şudur: gelişimi hızlı olanın derin bir nefes alıp ‘tamam bu böyle olmuyor, ben hayatıma sensiz devam ediyorum, yukarıya çıktığımızda konuşuruz’ demesidir. Çünkü varlık öncelikle kendi gelişiminden sorumludur. Böyle bir ilişki gerçekten zordur. Diğerini bırakıp giden ihanete uğramış gibi hisseder.

* EARTh,  Avrupa Regresyoncular Birliği Başkanı Hans Tendam’ın 14 Aralık 2012’de Bilyay Vakfında verdiği konferanstan özetleyen: Fadime Çelik.